Ποιοί παίρνουν τα παράσημα;

**ikaria** Πεμ 17 Δεκ 2009, 00:51

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΠΟΨΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Διαβάζοντας το τελευταίο τεύχος Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου της Πυροσβεστικής Επιθεώρησης και συγκεκριμένα το βιογραφικό του Υπαρχηγού του Π.Σ. του κυρίου Απόστολου Γεροκώστα, όπου αναφέρεται στη συμμετοχή του σε πολλές και δύσκολες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένου και την πτώση του στεγάστρου στον αρχαιολογικό χώρο της Σαντορίνης, αποφάσισα να γράψω τα παρακάτω.
Τον κύριο Γεροκώστα δεν τον γνωρίζω σε προσωπικό ούτε και σε επιχειρησιακό επίπεδο και συνεπώς δεν μπορώ να μιλώ και να κρίνω καταστάσεις, αλλά ούτε και μπαίνω στη διαδικασία σύγκρισης ποιος πυροσβέστης πήγε που και ποιος δεν πήγε. Άλλωστε αυτό είναι ότι χειρότερο μπορεί να κάνει κάποιος πυροσβέστης σε οποιονδήποτε συνάδελφό του.
Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που έπεσε το στέγαστρο στον αρχαιολογικό χώρο της Σαντορίνης ήμουν αποσπασμένος στο τοπικό Πυροσβεστικό Κλιμάκιο και ήμουν ένας από αυτούς που ήταν κάτω από τόνους στρεβλωμένου μετάλλου, ξύλου και βρεγμένου χώματος και με την πολύτιμη βοήθεια λοιπών μονίμων και εποχικών συναδέλφων καθώς και εργαζομένων στο τοπικό εργοτάξιο, καταφέραμε μετά από περίπου δίωρη προσπάθεια να απεγκλωβίσουμε ζωντανές τις δύο γυναίκες, οι οποίες ήταν σε αρκετά άσχημη κατάσταση και που αυτή τη στιγμή χαίρουν άκρας υγείας. Κατόπιν μετακινηθήκαμε όλοι μαζί σε άλλο σημείο , όπου υπήρχε ακόμη ένας εγκλωβισμένος άνδρας ο οποίος όμως δεν ήταν εν ζωή από την πρώτη στιγμή της κατάρρευσης. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα κατέφθασε και ομάδα της 1ης ΕΜΑΚ με τον διοικητή της τον κύριο Γεροκώστα και τον τότε αρχηγό του Σώματος, όπου και ανέλαβαν το υπόλοιπο της επιχείρησης.
Τα παραπάνω τα αναφέρω διότι όταν έγινε προφορική πρόταση από τον τότε προϊστάμενο του Κλιμακίου για τιμητική διάκριση στους συμμετέχοντες στην πιο δύσκολη και επικίνδυνη φάση της επιχείρησης, η απάντηση ήταν ότι κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε, δηλαδή το καθήκον μας.
Ναι και εγώ το πιστεύω αυτό, ότι πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας και θα το ξανακάνουμε εάν και όποτε ξαναχρειαστεί και χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας τιμητικές διακρίσεις και χωρίς να αναγράφεται στο δικό μας βιογραφικό το που πήγαμε και τι κάναμε. Το μόνο που μας αρκεί είναι ένα φιλικό χτύπημα στη πλάτη από τον πολίτη μετά το πέρας μιας επιτυχούς επιχείρησης.
Πολλές φορές, όταν κοιτάζω τα παράσημα και τα αστέρια στις στολές των ανωτέρων μας αναρωτιέμαι που πολέμησαν και τα πήραν όλα αυτά. Τώρα ξέρω.
Και ενώ τη στιγμή όπου καθημερινά συνάδελφοι σε κάθε σταθμό, σε κάθε κλιμάκιο υπερβάλλουν εαυτόν, δηλαδή κάνουν το καθήκον τους, αυτήν τους την προσπάθεια καρπώνονται αρκετοί ανώτεροι μας για να ανέβουν στην ιεραρχία τους Σώματός μας, την ίδια ακριβώς στιγμή όπου οι συνθήκες διαβίωσης, τόσο για το προσωπικό όσο και για το μηχανολογικό εξοπλισμό είναι απαράδεκτες και πιο συγκεκριμένα, σε έναν από τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, στην Σαντορίνη, υπάρχει και λειτουργεί ένα από τα χειρότερα (σε υλικοτεχνική υποδομή πάντα αναφέρομαι) Πυροσβεστικά Κλιμάκια. Και υπάρχει και λειτουργεί γιατί ΚΑΙ εκεί υπάρχουν ακόμα Πυροσβέστες.

πηγή: Ε.Α.Κ.Π

roubagios Σαβ 19 Δεκ 2009, 18:33

Πολύ καλά τα λέει ο παραπάνω συνάδερφος. Και εγώ από την μέχρι τώρα πορεία μου στο Σώμα έχω διαπιστώσει ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων άλλοι δουλεύουνε και άλλοι καρπώνονται τον κόπο τους.
Τον κάθε διοικητή τον κάνουν "μάγκα" οι υφισταμένοι του και πάνω στην ευσυνειδησία και στις ικανότητές τους, χτίζεται η καριέρα του. Μόνο που σχεδόν πάντα αυτοί μένουν στην αφάνεια ενώ αυτός απολαμβάνει τη δόξα και τα γαλόνια.
'Αλλωστε τα έχει πει και ο Μπρεχτ σχεδόν 75 χρόνια πριν:

«Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;
Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα.
Oι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ’ αγκωνάρια;

Kαι τη χιλιοκαταστρεμμένη Bαβυλώνα –
ποιος την ξανάχτισε τόσες φορές; Σε τι χαμόσπιτα
της Λίμας της χρυσόλαμπρης ζούσαν οι οικοδόμοι;
Tη νύχτα που το Σινικό Tείχος αποτελειώσαν,
πού πήγανε οι χτίστες; H μεγάλη Pώμη
είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. Ποιος τις έστησε; Πάνω σε ποιους
θριαμβεύσανε οι Kαίσαρες;

Tο Bυζάντιο το χιλιοτραγουδισμένο
μόνο παλάτια είχε για τους κατοίκους του; Aκόμα και στη μυθική Aτλαντίδα,

τη νύχτα που τη ρούφηξε η θάλασσα,
τ’ αφεντικά βουλιάζοντας, μ’ ουρλιαχτά τους σκλάβους τους καλούσαν.

O νεαρός Aλέξανδρος υπόταξε τις Iνδίες.
Mοναχός του;
O Kαίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.
Δεν είχε ούτ’ ένα μάγειρα μαζί του;
O Φίλιππος της Iσπανίας έκλαψε όταν η Aρμάδα του
βυθίστηκε. Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας;
O Mέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Eφτάχρονο τον Πόλεμο. Ποιος
άλλος τόνε κέρδισε;

Kάθε σελίδα και μια νίκη.
Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια;

Kάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άντρας.
Ποιος πλήρωσε τα έξοδα;

Πόσες και πόσες ιστορίες.
Πόσες και πόσες απορίες».

Μπέρτολτ Μπρέχτ,«Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει» (1935).

Δευ	Τρι	Τετ	Πεμ	Παρ	Σαβ	Κυρ
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Ποιοί παίρνουν τα παράσημα;

Ποιοί παίρνουν τα παράσημα;

'Aλλοι δουλεύουν και άλλοι παίρνουν τα παράσημα