Tο νέο ασφαλιστικό και η επιχειρούμενη κατάργηση της συλλογικής αυτονομίας

**ikaria** Δευ 21 Ιουν 2010, 23:06

Tο νέο ασφαλιστικό και η επιχειρούμενη κατάργηση της συλλογικής αυτονομίας

Του Δημήτρη Περπατάρη, δικηγόρου - εργατολόγου

Μαζί με το ασφαλιστικό έρχονται σαρωτικές ανατροπές στο εργασιακό καθεστώς του ιδιωτικού τομέα κατ’ απαίτηση της τρόικας, ιδιαίτερα δε σε ό,τι αφορά τη δεσμευτικότητα και ισχύ των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας αλλά και το ίδιο το δικαίωμα για κατάρτισή τους. Οι αλλαγές αυτές δεν είναι αποσυσχετισμένες μεταξύ τους, καθόσον οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας κάθε είδους στη χώρα μας, ιδιαίτερα μετά τη θέση σε ισχύ του Ν. 1876/1990 και την ίδρυση και λειτουργία του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, με ισχυρό δίκτυ θεσμικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας, και την κατάρτιση πλήθους ΣΣΕ, είτε επιχειρησιακών είτε κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών, σε συνδυασμό με την εκάστοτε ΕΓΣΣΕ, διαμόρφωναν ένα ελάχιστο επίπεδο μισθολογικών παροχών που ταυτόχρονα διασφάλιζαν τις εισφορές και τους πόρους των ασφαλιστικών ταμείων και οι όποιες ρυθμίσεις των ΣΣΕ διαχρονικά αποδείχθηκαν και ως το πιο αποτελεσματικό μέτρο και κριτήριο ελέγχου της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, αφού οι κανονιστικοί όροι τους εξοπλίστηκαν με δεσμευτικότητα και επαπειλούμενες ποινικές κυρώσεις σε βάρος του εργοδότη που τους παραβίαζε. Έτσι, παρά την αναποτελεσματική λειτουργία του ΣΕΠΕ (Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας), λόγω λειτουργικών αναγκών και έλλειψης προσωπικού (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του, ένας έλεγχος του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας [ΣΕΠΕ] κάθε περίπου 32 χρόνια αντιστοιχεί σε κάθε επιχείρηση της χώρας!), αλλά και ουσιαστικών αρμοδιοτήτων, έγινε κατορθωτή σε βάθος χρόνους μια στοιχειώδης ρύθμιση των κανόνων μισθοδοσίας - παροχών (πολύ λιγότερο δυστυχώς στον τομέα των όρων εργασίας, υγιεινής και ασφάλειας). Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι στο ίδιο το κείμενο του Μνημονίου αναφέρεται ως επιτακτική η ανάγκη για αναβάθμιση και αναδιάρθρωση του ΣΕΠΕ , πολύ λίγο όμως φαίνεται να έχει απασχολήσει την κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Εργασίας η τόσο άμεση υλοποίηση της κατεύθυνσης αυτής (και πάντως δυσανάλογα αργά σε σχέση με τις ρυθμίσεις των εργασιακών και ασφαλιστικών ζητημάτων), με συνέπεια το Σώμα να λειτουργεί σήμερα κυρίως και χάρη στην εργασιακή συνεισφορά και αυταπάρνηση των συμβασιούχων μέσω προγραμμάτων stage, οι οποίοι προς επιβράβευση για τη μέχρι σήμερα συνεισφορά τους εντός ολίγου... απολύονται!

H συζητούμενη απορρύθμιση και παρέμβαση στη συλλογική αυτονομία θα προέλθει σύμφωνα με τις απαιτήσεις αυτές με το θεσμικά ταχύρρυθμο και άνευ πολύ… διαβούλευσης δρόμο των Προεδρικών Διαταγμάτων του υπουργείου Εργασίας, με τα οποία θα προβλέπονται τα παρακάτω:

Αύξηση του ορίου στις ομαδικές απολύσεις. Οι απολύσεις θα εξακολουθήσουν να είναι ελεύθερες στις μικρές επιχειρήσεις (με προσωπικό έως 20 άτομα), θα τεθεί ως νέο όριο οι 5 απολύσεις τον μήνα σε επιχειρήσεις με προσωπικό από 20 - 150 άτομα (αντί των 4 που ισχύει σήμερα σε επιχειρήσεις 20 - 200 ατόμων) και 4% με ένα όριο ασφαλείας ως προς τον αριθμό των ατόμων σε επιχειρήσεις άνω των 150 ατόμων.

Καθορισμός του ύψους και του τρόπου καταβολής της αποζημίωσης του απολυομένου. Η επιλογή που προκρίνεται προβλέπει τη βελτίωση της αποζημίωσης των εργατοτεχνιτών (σήμερα είναι μόλις πέντε ημερομίσθια το έτος, έναντι ενός μισθού που ισχύει για τον υπάλληλο με έναν χρόνο υπηρεσία) σε συνδυασμό με μείωση κατά 25% των αποζημιώσεων για τους υπαλλήλους και καταβολή της αποζημίωσης σε έξι μηνιαίες δόσεις, αντί της εφάπαξ καταβολής που ισχύει σήμερα.

Αλλαγές στη διαδικασία προσφυγής στον ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης - Διαιτησίας). Στόχος είναι να αρθεί το υποχρεωτικό της διαιτησίας για την πλευρά που δεν το επιθυμεί και συνήθως αυτή είναι η εργοδοτική. Ο σκοπός είναι να αποφευχθεί η προσφυγή στη διαιτησία για τις κλαδικές συμβάσεις εφόσον δεν εξασφαλίζεται και η συναίνεση των δύο πλευρών.

Καθορισμός των όρων απασχόλησης και του κατώτατου ημερομισθίου των νέων ηλικίας κάτω των 25 ετών που απασχολούνται για πρώτη φορά. Ο στόχος είναι να μειωθεί το μισθολογικό κατώφλι στο 80% του βασικού μισθού, που σήμερα είναι στα 740 ευρώ.

Αναθεώρηση του καθεστώτος των διαπραγματεύσεων για τους μισθούς (για τους οποίους ζητείται να παραμείνουν αμετάβλητοι για τρία χρόνια) και η ταυτόχρονη μείωση των αμοιβών και για τις υπερωρίες.

Θα παρέχεται η δυνατότητα υπογραφής συμβάσεων σε τοπικό ή επιχειρησιακό επίπεδο με χαμηλότερες αποδοχές απ’ ό,τι προβλέπουν οι κλαδικές συμβάσεις.

Όλα τα παραπάνω μέτρα συνδυάζονται σε ένα εκρηκτικό – κοινωνικά, εργασιακά και ασφαλιστικά – μείγμα με τις μηδενικές αυξήσεις για τους εργαζομένους και συγκεκριμένα:

Για μεν τον ιδιωτικό τομέα: μηδενικές αυξήσεις για την τριετία 2010 - 2013 πρότειναν οι εργοδοτικές οργανώσεις (έμποροι, επαγγελματοβιοτέχνες) στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τη ΓΣΕΕ για την κατάρτιση της νέας Εθν. Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η οποία καθορίζει τους κατώτατους μισθούς και τα ημερομίσθια στον ιδιωτικό τομέα.

Για δε τον ευρύτατο δημόσιο (συμπεριλαμβανομένων και των ΝΠΙΔ) ήδη ο Ν. 3833/2010 «Προστασία της εθνικής οικονομίας − Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης» πλην των σημαντικών περικοπών αποδοχών επιβάλλει ήδη και το πάγωμα μελλοντικών αυξήσεων, καταργώντας όμως μονομερώς το ίδιο το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης των κοινωνικών εταίρων. Συγκεκριμένα στο άρθρο 3 - Εισοδηματική πολιτική έτους 2010 προβλέπεται ότι:

1. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος και μέχρι 31.12.2010 απαγορεύεται η συνομολόγηση, καθώς και η χορήγηση ή η καταβολή, με οποιονδήποτε τρόπο και για οποιονδήποτε λόγο, αυξήσεων στις κάθε είδους, φύσεως και ονομασίας αποδοχές των λειτουργών, υπαλλήλων και εργαζομένων κατά την ίδια χρονική περίοδο και με οποιαδήποτε σχέση εργασίας στο Δημόσιο εν γένει, τα ΝΠΔΔ, τους ΟΤΑ, καθώς και τα ΝΠΙΔ που ανήκουν στο κράτος ή επιχορηγούνται τακτικά από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και στις δημόσιες επιχειρήσεις που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής των άρθρων 1 παρ. 5 και 2 παρ. 2, πέραν των συνολικών αποδοχών που καταβάλλονται κατά τη δημοσίευση του παρόντος, όπως οι αποδοχές αυτές αναπροσαρμόζονται με την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 1 και 2.

2. Η απαγόρευση αυτή: (α) καλύπτει κάθε συνομολόγηση αυξήσεων που γίνεται με γενική ή ειδική διάταξη νόμου ή ρήτρα ή όρο συλλογικής σύμβασης εργασίας, διαιτητικής απόφασης, υπουργικής απόφασης ή οποιουδήποτε είδους διοικητικής πράξης κανονιστικού χαρακτήρα ή με ατομική σύμβαση εργασίας ή συμφωνία, (β) ισχύει για όλους τους εργαζομένους χωρίς εξαίρεση, στους φορείς της προηγούμενης παραγράφου, που συνδέονται είτε με σχέση δημοσίου δικαίου είτε με σύμβαση ή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, (γ) καλύπτει κάθε είδους αύξηση στις αποδοχές των εργαζομένων, δηλαδή τους μισθούς, τα ημερομίσθια, τα ωρομίσθια, τα επιδόματα, τα βοηθήματα ή τις οποιεσδήποτε άλλες παροχές προς αυτούς (μπόνους κ.λπ.), κατά οποιονδήποτε τρόπο και με οποιαδήποτε μορφή ή ονομασία επιχειρείται, είτε με αύξηση υφιστάμενων είτε με θέσπιση ή συνομολόγηση νέων τέτοιων αποδοχών ή παροχών.

πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Δευ	Τρι	Τετ	Πεμ	Παρ	Σαβ	Κυρ
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31