Η επίκαιρη ερώτηση της ΓΓ του Κ.Κ.Ε και η απάντηση του Πρωθυπουργού στη Βουλή.

**ikaria** Σαβ 14 Νοε 2009, 11:52

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ K΄
Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Επίκαιρες ερωτήσεις πρώτου κύκλου.
Θα προηγηθεί η με αριθμό 48/4/10-11-2009 επίκαιρη ερώτηση της Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Γενικής Γραμματέως της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κας Αλέκας Παπαρήγα προς τον Πρωθυπουργό, σχετικά με την αντιμετώπιση των ζητημάτων των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο Τομέα κ.λπ..
Η επίκαιρη ερώτηση της κας Παπαρήγα έχει ως εξής:
«Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προώθησαν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης (προσωρινές συμβάσεις STAGE, Δελτία Παροχής Υπηρεσιών, υπενοικίαση εργαζομένων κ.λ.π.), τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό Τομέα. Η πολιτική αυτή είναι απόρροια και εφαρμογή «της στρατηγικής της Λισσαβόνας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που την έχουν συνυπογράψει οι κυβερνήσεις της χώρας μας για τη στήριξη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Η πραγματικότητα αποδείχνει ότι οι πολιτικές αυτές οδήγησαν σε ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και της ζωής των εργαζομένων σε όλους τους τομείς, μεγάλωσαν την ανεργία προς όφελος της κερδοφορίας και της συγκέντρωσης πλούτου σε μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα.
Ανεξάρτητα όμως και από τη συγκυρία της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η πραγματικότητα αναδείχνει ότι οι επιστημονικές – τεχνικές δυνατότητες και η παραγωγικότητα της εργασίας με την αλματώδη πρόοδο που σημειώνουν, επιτρέπουν σήμερα λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερες αμοιβές και περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Επιτρέπουν την εφαρμογή του 7ωρου, 5νθημερου, 35ωρου, με πλήρη ασφάλιση και αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων, τη μονιμοποίηση των χιλιάδων εργαζομένων που δουλεύουν με το καθεστώς των STAGE, την κατάργηση κάθε ελαστικής μορφής απασχόλησης, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, διασφαλίζοντας το δικαίωμα κάθε ανθρώπου και ιδιαίτερα του νέου να έχει μόνιμη σταθερή εργασία με δικαιώματα και ταυτόχρονα ελεύθερο χρόνο για ουσιαστική μόρφωση και ψυχαγωγία.
Ερωτάται ο κύριος Πρωθυπουργός γιατί η Κυβέρνηση αρνείται να λύσει τα πιο πάνω ζητήματα των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων;».

Το λόγο έχει ο Πρωθυπουργός της χώρας κ. Γιώργος Παπανδρέου για έξι λεπτά για να πρωτολογήσει.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης – Υπουργός Εξωτερικών):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου να αρχίσω εκφράζοντας τα θερμά μου συλλυπητήρια στον Κώστα Καραμανλή για το θάνατο της μητέρας του Αλίκης Καραμανλή. Οι σκέψεις μου, οι σκέψεις μας, κοντά του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να το καταστήσω απολύτως σαφές. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα σε οριακό σημείο. Και ξεκινάω από αυτό το δεδομένο, διότι οι δυσκολίες είναι πολλές σε πάρα πολλά μέτωπα. Η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, οι πελατειακές πολιτικές και λογικές που συνέβαλαν στη διαφθορά και την αδιαφάνεια, οι χαριστικές ρυθμίσεις για ισχυρούς και ημέτερους, η φοροδιαφυγή αλλά και η επιβάρυνση των ασθενέστερων τάξεων, η έλλειψη επενδύσεων σε τομείς αιχμής από την παιδεία μέχρι την ευρυζωνικότητα, μέχρι την έλλειψη επενδύσεων στην περιφέρεια, έχουν καταντήσει την οικονομία μας προβληματική, μη ανταγωνιστική και την Ελλάδα δακτυλοδεικτούμενη στην Ευρώπη.
Παρά τις δυσκολίες, είμαι αισιόδοξος και αποφασισμένος. Αισιόδοξος γιατί ξέρω τις δυνατότητες που έχουμε, τις δυνάμεις που κρύβουμε ως χώρα και ως λαός, δυνατότητες που σήμερα δεν αξιοποιούμε.
Αισιόδοξος, πάνω απ’ όλα, γιατί βλέπω τη διάθεση σήμερα της κοινωνίας για αλλαγή, για ανατροπές. Η ελπίδα υπάρχει, διότι βλέπω τον Έλληνα πολίτη αποφασισμένο. Και αποφασισμένος είναι για τις μεγάλες τομές που πρέπει να γίνουν σήμερα σ’ αυτόν τον τόπο. Αλλαγές, όμως, με ένα πρόσημο: Την έννοια του δικαίου, όχι της ανισότητας, της ανομίας, της αδικίας.
Ανοίγουμε άμεσα, σύντομα ένα μεγάλο κοινωνικό διάλογο για τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε συλλογικά. Μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους θα κάνουμε μεγάλες ανατροπές και αλλαγές. Στο φορολογικό σύστημα, για να γίνει πιο δίκαιο. Στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, για να σεβόμαστε τα χρήματα του ελληνικού λαού. Στο παραγωγικό μας πρότυπο, που πρέπει να αλλάξει, για να ανοίξουμε νέους αναπτυξιακούς δρόμους. Στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, για να έχει η ελληνική οικογένεια αυτό που δικαιούται: Και ποιότητα και πρόσβαση. Στο ασφαλιστικό, για να εγγυηθούμε τις σημερινές, αλλά και τις μελλοντικές συντάξεις για τις επόμενες γενιές. Στην εργασία, για να δώσουμε ευκαιρία στους νέους, στις γυναίκες, σε όσους χάνουν τη δουλειά τους. Αυτή είναι η εντολή του ελληνικού λαού, αυτήν τιμούμε.
Τίθεται ένα σοβαρό ερώτημα: Ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης; Η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά παρουσίασε τη φιλοσοφία της. Σύμφωνα με αυτήν, θα έπρεπε να πληρώσει ο πολίτης, με άνισο τρόπο, τελικά εις βάρος των πολλών, υπέρ των ολίγων.
Αυτή η Κυβέρνηση, όμως, πήρε εντολή από τον ελληνικό λαό να οδηγήσει τη χώρα, προστατεύοντας τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Δεν το θεωρούμε αυτό μόνο δίκαιο, αλλά και αναγκαίο για την ανάταση της οικονομίας μας. Και αυτό θα κάνουμε, όπως ήδη αποδείξαμε. Με το επίδομα ενίσχυσης κοινωνικής αλληλεγγύης και εισφοράς κοινωνικής ευθύνης κάναμε πράξη την άμεση αναδιανομή, με στήριξη δυόμισι εκατομμυρίων Ελλήνων και τη φορολόγηση των εχόντων και κατεχόντων. Την ίδια αντίληψη στήριξης των πλέον ευάλωτων στρωμάτων θα εφαρμόσουμε και στο χώρο της εργασίας.
Οι εργασιακές σχέσεις σήμερα στη χώρα μας είναι, πράγματι, απαράδεκτες. Καταπάτηση δικαιωμάτων, απορρύθμιση μας έχουν γυρίσει χρόνια πίσω. Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες θα παρέμβουμε άμεσα για τη στήριξη και την προστασία των εργαζομένων. Μιλάω για πράγματα αυτονόητα στον 21ο αιώνα, που όμως σήμερα στην Ελλάδα φαντάζουν ως ριζοσπαστικές αλλαγές, εάν αναλογιστεί κανείς το καθεστώς υπό το οποίο υποχρεούνται να δουλεύουν σήμερα οι Έλληνες πολίτες.
Η εργασία, το δικαίωμα και τη προστασία της εργασίας, είναι σήμερα κεντρικό αίτημα σε όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα στις προοδευτικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα, θα έλεγα, και λόγω της κρίσης.
Αντίθετα, το φαινόμενο της κατάχρησης της έννοιας, όπως παραδείγματος χάρη, της μερικής απασχόλησης, γνώρισε έξαρση στα χρόνια της Νέας Δημοκρατίας. Αποτελεί συνέπεια συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών, ανομίας, θα έλεγα, στην οικονομία, στην αγορά εργασίας, που προώθησε η Νέα Δημοκρατία.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απαγορεύσουμε αυτές τις μορφές; Υπάρχουν σήμερα, παραδείγματος χάρη, και φοιτητές και γυναίκες και άτομα με αναπηρία και άλλες κατηγορίες που θέλουν να εργαστούν με μερική απασχόληση. Είναι μία υπαρκτή κοινωνική ανάγκη.
Ποιο είναι, όμως, το πρόβλημα; Είναι ότι υπάρχουν ασύδοτοι εργοδότες, που εκμεταλλεύονται αυτές τις μορφές μερικής απασχόλησης, που καταστρατηγούν βασικά εργασιακά δικαιώματα, έτσι ώστε να αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέρα και νύκτα με αμοιβές μερικής απασχόλησης.
Το ίδιο συμβαίνει και με το καθεστώς ενοικίασης εργαζομένων. Εκεί, επίσης, χρειάζεται ριζική αναθεώρηση. Το ίδιο συμβαίνει και με την υπερωριακή απασχόληση, με την ανασφάλιστη εργασία, εκεί δηλαδή που έχει απουσιάσει τα τελευταία χρόνια το κράτος, έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας αυθαίρετα να καταστρατηγεί βασικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Γι’ αυτό, εμείς μιλάμε για τον έλεγχο και τη ρύθμιση όλων αυτών των σχέσεων. Συγκροτήσαμε, ήδη, Επιτροπή που λειτουργεί με κοινωνικούς εταίρους και πόρισμα θα έχουμε γι’ αυτό ακριβώς το θέμα, της αναθεώρησης αυτών των διατάξεων και πιθανών νομοθετικών ρυθμίσεων που θα χρειαστούν, μέσα στο Δεκέμβριο.
Προχωρούμε, λοιπόν, σε ένα κράτος που θα προστατεύει τον αδύναμο κρίκο, την αγορά εργασίας, τους εργαζόμενους μέσω της άμεσης ενίσχυσης του ελεγκτικού μηχανισμού του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, ένα κράτος που να διασφαλίζει τα δικαιώματα των πολιτών.
Λέμε όχι στη ζούγκλα και γι’ αυτό δεσμευτήκαμε για μία πολιτεία ευνομίας. Για αυτά μας ψήφισε ο ελληνικός λαός, αυτά ξεκινήσαμε και κάνουμε πράξη.
Ευχαριστώ.
(Ζωηρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Η κα. Παπαρήγα έχει το λόγο.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος):
Δεν αμφισβητούμε, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι και με τη βοήθεια του εκλογικού νόμου έχετε τη λαϊκή εντολή να κυβερνήσετε. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς θα σιγήσουμε και πολύ περισσότερο δεν σημαίνει ότι ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες θα συμφιλιωθούν με όλες τις πλευρές και τις πτυχές της πολιτικής σας. Άλλωστε, αυτό αποδείχτηκε και στα μεγάλα συλλαλητήρια που έγιναν από την πλευρά των εργαζομένων με τη μορφή stage, που, σημειωτέον, η μεγάλη πλειοψηφία ήταν γυναίκες, οι οποίες δεν θέλουν να δουλεύουν ούτε λιγότερες ώρες, ούτε θέλουν μία ανασφαλή δουλειά με ημερομηνία λήξης στις 31.12.2009. Επτακόσιες είκοσι χιλιάδες είναι αυτοί που δουλεύουν είτε με τη μορφή stage, γενικά προσωρινά απασχολούμενοι, μερική απασχόληση, ενοικιασμένοι και σε εργολάβους μαύρης εργασίας.
Δεν πρόκειται για πρόβλημα που προέκυψε τώρα, που εσείς λέτε ότι έχουμε κρίση –και έχουμε κρίση- και που έφθασε σε οριακά επίπεδα η οικονομία. Πρόκειται για μία επιλογή, για μορφές απασχόλησης που υπάρχουν προ κρίσης σε όλη την Ευρώπη. Το ποσοστό μάλιστα απασχόλησης σε όλη την Ευρώπη είναι πολύ παραπάνω απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Ευτυχώς στην Ελλάδα υπήρχαν αντιστάσεις στο ζήτημα αυτό και δεν μπόρεσαν να περάσουν πιο γενικευμένα, ευρύτερα και βαθύτερα αυτές οι μορφές απασχόλησης και υπάρχει σαφής κατεύθυνση της Κομισιόν αυτές να γενικευτούν.
Το καινούριο φρούτο που ήρθε την περίοδο της κρίσης είναι να υποταχθούν στο θεσμό της μαθητείας με έναν τρόπο που εξοβελίζει και αλλοιώνει πραγματικά την έννοια της μαθητείας.
Θα εξηγήσω γιατί εμείς υποστηρίζουμε τη μονιμοποίηση των ανθρώπων αυτών, είτε είναι στο δημόσιο είτε είναι στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και γιατί υποστηρίζουμε την κατάργηση των νόμων που εσείς θεσπίσατε και στη συνέχεια η Νέα Δημοκρατία πάτησε και επαύξησε αυτών των ευέλικτων μορφών απασχόλησης πέρα από τη μόνιμη δουλειά. Γιατί είμαστε αντίθετοι σε αυτό που είπατε προ ολίγου, ότι «εμείς με την πολιτική μας δίνουμε ευκαιρία για δουλειά». Η δουλειά δεν είναι ευκαιρία. Η δουλειά δεν είναι θέμα αξιοκρατίας. Βεβαίως, ο τεμπέλης δεν θα αναζητήσει δουλειά ή με την πρώτη ευκαιρία θα την εγκαταλείψει. Δεν μιλάμε γι’ αυτό το ζήτημα.
Η δουλειά είναι δικαίωμα. Είναι πάγια και διαρκής ανάγκη. Όχι θα δουλέψεις, αν έχεις την ευκαιρία και αν υπάρχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, αλλά πάγια και διαρκής ανάγκη από τη στιγμή που ο άνθρωπος μπαίνει στην παραγωγική ηλικία και που σήμερα μάλιστα το όριό της έχει μετακινηθεί λόγω των σπουδών. Πρέπει να έχεις εξασφαλισμένη, σταθερή δουλειά με ελεύθερο χρόνο. Με αυτήν την έννοια, εμείς υποστηρίζουμε το τριανταπεντάωρο, το πενθήμερο και το επτάωρο. Δεν είναι ευκαιρία και εν πάση περιπτώσει, το ότι η οικονομία είναι σε οριακό σημείο, δεν έχουν ευθύνη ούτε οι εφτακόσιες πενήντα χιλιάδες προσωρινά εργαζόμενοι και με όρια ζωής την ακραία φτώχεια, δεν έχουν ευθύνη γενικότερα οι εργαζόμενοι ανεξαρτήτως των εισοδημάτων.
Το οριακό σημείο της οικονομίας, που εμείς το λέμε οικονομική καπιταλιστική κρίση, που δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, υπάρχει και αλλού, οφείλεται ακριβώς στις αντιθέσεις και αντιφάσεις που δημιουργεί ένα σύστημα που όλη η βάση, η δομή του και το εποικοδόμημά του στηρίζεται στο κέρδος και που σήμερα αυτό το σύστημα δεν θα θεωρεί ότι βρίσκεται σε πορεία ορθοπόδησης, αν δεν πλατύνει και δεν βαθύνει αυτές τις μορφές της εργασιακής απασχόλησης.
Δεν δεχόμαστε τον όρο «μαθητεία» έτσι όπως χρησιμοποιείται. Η μαθητεία υπάρχει για πολύ λίγα επίπεδα μόρφωσης ή, αν θέλετε, και επιστημονική μόρφωση και επαγγελματική μόρφωση.
Το μεγαλύτερο μέρος της μαθητείας πρέπει να γίνεται μέσα στην ίδια τη σχολή είτε επαγγελματική σχολή είτε είναι πανεπιστήμιο. Εκεί που χρειάζεται να γίνει στην παραγωγή, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει παραγωγική διαδικασία μέσα στα Πανεπιστήμια ή στην υγεία, η απασχόληση πρέπει να είναι πραγματική μαθητεία, λιγότερες ώρες. Και εφόσον υπάρχει ο θεσμός της αμειβόμενης μαθητείας, στην περίπτωση αυτή πρέπει να αμείβεται κανονικά ο νέος και η νέα, να έχει άδειες. Και σε τελική ανάλυση πρέπει να καταργηθεί η δουλειά για τον φοιτητή, τον σπουδαστή και το μαθητή, να είναι απερίσπαστος, να τελειώνει στα πραγματικά χρονικά όρια τις σπουδές, να υπάρχει απαίτηση για την απόδοση των σπουδών και να μη χρειάζεται να δουλεύει. Και πρέπει να είναι κανείς τρελός σαν φοιτητής και σπουδαστής να μη νιώσει τη χαρά της φοιτητικής και της σπουδαστικής ζωής και να θέλει να δουλεύει.
Εμείς λοιπόν, ζητάμε οι 720.000 που δίνονται με επίσημα στοιχεία σαν διάφορες μορφές απασχόλησης να θεωρηθούν μόνιμες. Και βεβαίως εμείς παλεύουμε για να καταργηθεί η ίδια η ανεργία. Η εργασία δεν είναι ούτε ευκαιρία. Είναι δικαίωμα.
Τέλος, απορρίπτουμε την άποψη που λέει ότι οι γυναίκες και οι νέοι θέλουν μερική απασχόληση. Δεν ζούμε την περίοδο πριν από πενήντα και εξήντα χρόνια όπου μια γυναίκα θεωρούσε ντροπή να δουλεύει. Όχι όλες οι γυναίκες, ένα μέρος των γυναικών δεν είχαν και τα εφόδια να δουλέψουν και θεωρούνταν ντροπή να δουλεύεις σαν παντρεμένη. Σήμερα όλες οι γυναίκες ανεξαρτήτως του επιπέδου μόρφωσης θέλουν δουλειά και μπορούν να τα συνδυάσουν αν υπάρχει φροντίδα.
Τέλος, απορρίπτουμε τη λογική του ΑΣΕΠ. Εμείς από ότι καταλαβαίνουμε τελικά ευκαιρίες και δυνατότητες θα έχουν αυτοί που έχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά από ορισμένα επίλεκτα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα πανεπιστήμια που φτιάχνουν τη σύγχρονη οικονομική και κοινωνική ελίτ. Δικαίωμα για δουλειά έχει και αυτός που έχει το απολυτήριο λυκείου και αυτός που έχει τελειώσει επαγγελματική σχολή και αυτός που έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο χωρίς να έχει πάρει μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Άλλωστε, η οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας απαιτεί υψηλό επίπεδο μόρφωσης για όλους αλλά δεν απαιτεί δέκα διδακτορικά και πενήντα μεταπτυχιακά που είναι για το πλασάρισμα της αγοράς.
Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει για τη δευτερολογία ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης):
Κυρία Παπαρήγα, δεν ζητάμε να σιγήσετε. Αντιθέτως, διεκδικούμε και απαιτούμε την άποψη όλων και της αντιπολίτευσης και τη σεβόμαστε. Δεν ζητάμε πόσο μάλλον και τη συμφιλίωση όπως την ονομάσατε, το συμβιβασμό, θα έλεγα, ούτε του νέου ούτε της γυναίκας ούτε του άνεργου με απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, με την ανεργία. Αντιθέτως, είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε τον εργαζόμενο, να προστατεύσουμε το νέο, να προστατεύσουμε τη γυναίκα, να προστατεύσουμε το δικαίωμα της πλήρους απασχόλησης.
Σε ό,τι αφορά το θεσμό της μαθητείας ή των STAGE, έχετε πολύ δίκιο ότι αυτά έχουν καταστρατηγηθεί ως έννοιες αλλά ως έννοιες δεν είναι αρνητικές. Εκεί διαφωνώ μαζί σας. Το να μπορεί ένας νέος μαθητής ή ένας νέος φοιτητής να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, να αποκτήσει εμπειρία, να αποκτήσει στο κάτω-κάτω και γνώση στο χώρο της δουλειάς δεν είναι αρνητικό. Είναι αντίθετα θετικό. Τον προετοιμάζει, τον βοηθά, συνδέει τις γνώσεις του τις θεωρητικές με τις πρακτικές του ικανότητες. Είναι και αυτό μέρος της εκπαίδευσης για τη ζωή του, όταν θα βγει στην κοινωνία στην αγορά εργασίας. Αρκεί όμως, αυτές οι μορφές πραγματικά να μην καταστρατηγούνται και χρησιμοποιούνται για άλλους στόχους, ουσιαστικά να υποκρύπτουν πλήρη εργασία ή να υποκρύπτουν εκμετάλλευση των νέων ουσιαστικά με αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στους άλλους εργαζόμενους που εργάζονται κανονικά και έχουν τις δουλειές τους και έχουν τις απαιτήσεις να σέβεται ο εργοδότης τα δικαιώματά τους. Διότι χρησιμοποιούνται πάρα πολλές φορές αυτές οι μορφές εργασίας ουσιαστικά για να υποσκάψουν τα δικαιώματα των υπολοίπων εργαζομένων.
Τέλος, επειδή βρισκόμαστε σε μια κοινωνία και σε μια οικονομία που έχει κρίση όχι μόνο σήμερα αλλά αλλαγές σημαντικές, τεχνολογικές, οικονομικές, ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, θα υπάρχουν περίοδοι που θα υπάρχουν περισσότεροι άνεργοι. Δεν μπορούμε να μιλάμε για τη μονιμότητα όλων. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.
Και δεν μπαίνουν σε καλούπια οι άνθρωποι. Σπάνε τα τείχη. Σπάνε τα κουτάκια. Το θέμα είναι τι κάνει η πολιτεία. Η πολιτεία μπορεί να τους αφήσει στο έλεος του Θεού, της ασύδοτης αγοράς εργασίας ή μπορεί να έλθει να παρέμβει, να ρυθμίσει αυτές τις σχέσεις και να προστατεύσει τον εργαζόμενο μέσα από διαδικασίες επανακατάρτισης, επανεκπαίδευσης, προστασίας, ακόμα και κοινωνικής εργασίας για να εγγυηθεί τη δυνατότητα να έχει προοπτική ο νέος, ο εργαζόμενος, η γυναίκα, η οικογένεια. Αυτό κάνουμε εμείς, αυτή είναι η δέσμευσή μας και αυτό το σύστημα της προστασίας και της επανεκπαίδευσης των εργαζομένων είναι το σύστημα που εμείς φέρνουμε με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)

πηγή: ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Δευ	Τρι	Τετ	Πεμ	Παρ	Σαβ	Κυρ
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31