Κορυφαίοι συγγραφείς
| ikaria |
| |||
| ilias1970 |
| |||
| roubagios |
| |||
| Bob ο Μάστορας |
| |||
| dim74 |
| |||
| Dim36 |
| |||
| νταηλικης |
| |||
| aetos15 |
| |||
| marioskri |
| |||
| PyroMania1 |
|
Το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά δεν είναι θέμα νομικό
Σελίδα 1 από 1
Το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά δεν είναι θέμα νομικό
ikaria Τρι 24 Νοε 2009, 21:51
-- Κυρία Παπαρήγα, υπάρχει ένας τεράστιος φαύλος κύκλος στην πραγματικότητα με το θέμα των συμβασιούχων και όλων των εργαζομένων με ελαστικές μορφές εργασίας, stage κλπ. Ο φαύλος κύκλος είναι ότι θεωρείται αυτή η μορφή εργασίας αντισυνταγματική, αλλά δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση είτε μεταβατική. Δηλαδή, από εκεί πάμε στη μονιμοποίηση. Μήπως υπάρχει κάποια ενδιάμεση λύση, ώστε να σωθεί αυτός ο κόσμος;
-- Λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε. Πρόκειται για επιλογή αντιδραστική και βάρβαρη. Τώρα, συνταγματική και αντισυνταγματική είναι το λιγότερο και να σας πω το εξής: Το Σύνταγμα τα χωράει όλα. Και μόνο το γεγονός ότι μέσα στο Σύνταγμα προτάσσεται το διεθνές δίκαιο έναντι του εθνικού, το ευρωενωσιακό έναντι του εθνικού, πας πίσω από αυτό και λες «δεν το προβλέπει το Σύνταγμα, αλλά το προβλέπει η Συνθήκη της Λισαβόνας», δεν μπορούμε τώρα να μπλέξουμε σε νομικίστικα. Πρέπει να προσέξουν τα παιδιά με τα stage, θα πέσουν πάνω τους μεγάλες εταιρείες νομικές για να βγάλουν μπόλικο παραδάκι. Δεν είναι θέμα νομικό.
Εχουμε 700.000 που δουλεύουν και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα με μορφή ελαστικής απασχόλησης και έχουμε και 700.000 ανέργους. Η μεγάλη πλειοψηφία είναι νέες ηλικίες και γυναίκες. Αυτό το 1.400.000 έχει δικαίωμα στη δουλειά; Κι όμως, το θέλουν έτσι άνεργο και μερικά απασχολούμενο για τον εξής λόγο: Γιατί πιέζουν έτσι αυτούς που δουλεύουν και έχουν ακόμα μόνιμη δουλειά για να μη ζητάνε και να χάνουν ακόμη περισσότερα δικαιώματα, γιατί σου λέει «έχω αυτούς που μπορεί να πάρουν τη θέση». Γιατί κρατάνε τους εργαζόμενους διαιρεμένους σε μόνιμους, σε συμβασιούχους, σε μη συμβασιούχους, που τρέχουν με τα δικηγορικά γραφεία, τα μεγαλοδικηγορικά γραφεία, τους εργατολόγους, να βρουν άκρη.
Εμείς ζητάμε μόνιμη δουλειά και δεν το λέμε γενικά και αφηρημένα. Από ένα σημείο και μετά βεβαίως μπαίνει το εξής θέμα: Αυτή η οικονομία που έχουμε, όλη η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, είναι στενός κορσές. Είναι ταξική η κοινωνία, δεν τους χωράει όλους. Και εδώ μπαίνει πια το ζήτημα: Η κατεύθυνση ενός εργατικού λαϊκού αγώνα πού θα πάει. Θα βάλει σαν στόχο τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, παραδείγματος χάριν, μόνο; Οπως έβαζαν ως στόχο τη φθορά της Νέας Δημοκρατίας; Από εκεί και πέρα μπαίνει το ζήτημα, αυτό που λέμε της πάλης για την εξουσία του λαού, της λαϊκής εξουσίας, της εξουσίας που συμφέρει τα μικρομάγαζα και τη φτωχή αγροτιά.
Κοιτάξτε, έτσι ή αλλιώς το σύστημα έχει δείξει τα όριά του, δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά σε όλους. Δε θα ήταν καπιταλισμός αν μπορούσε να εξασφαλίσει και καλή δουλειά και καλό μισθό. Ομως, εμείς δε βάζουμε σαν όρο για να γίνει μια απεργία, για να γίνει μια συνέλευση σε έναν τόπο δουλειάς για να γίνει μια διαδήλωση, να έχει στο μυαλό του ο καθένας ότι πρέπει να πάει εκεί. Στο δρόμο θα τα ξεκαθαρίσουμε.
Αλλά σήμερα δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πει η κυβέρνηση ότι ένα μέρος του λαού συμφωνεί με αυτά τα μέτρα. Ακόμη κι αν τα πάρει ετσιθελικά, με τη βοήθεια δεν ξέρω ποιων, κοινοβουλευτικά, να ξέρει ότι χωρίζει το Κοινοβούλιο από το λαό ένα χάσμα μεγάλο, τεράστιο. Και αυτό κέρδος θα είναι, αν δεν μπορέσουμε να ματαιώσουμε κάποιο από αυτά τα μέτρα. Αν όμως παρθούν αυτά τα μέτρα με αντιστάσεις εθιμοτυπικές, τότε, με συγχωρείτε, θα ανοίξει η όρεξη και θα έρθουν πολύ χειρότερα.
Σε βασικά ζητήματα δεν υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις. Χρησιμοποιήθηκαν και οι μετατάξεις. Γιατί τα stage δεν είναι - ήταν μια ενδιάμεση λύση στην ανεργία ή στις μη προσλήψεις; Αλλη ενδιάμεση λύση θα βρούμε; Θα φτιάξουμε εμείς ενδιάμεσες λύσεις και μάλιστα και με τη συνενοχή τη δική μας;
πηγή: εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
-- Λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε. Πρόκειται για επιλογή αντιδραστική και βάρβαρη. Τώρα, συνταγματική και αντισυνταγματική είναι το λιγότερο και να σας πω το εξής: Το Σύνταγμα τα χωράει όλα. Και μόνο το γεγονός ότι μέσα στο Σύνταγμα προτάσσεται το διεθνές δίκαιο έναντι του εθνικού, το ευρωενωσιακό έναντι του εθνικού, πας πίσω από αυτό και λες «δεν το προβλέπει το Σύνταγμα, αλλά το προβλέπει η Συνθήκη της Λισαβόνας», δεν μπορούμε τώρα να μπλέξουμε σε νομικίστικα. Πρέπει να προσέξουν τα παιδιά με τα stage, θα πέσουν πάνω τους μεγάλες εταιρείες νομικές για να βγάλουν μπόλικο παραδάκι. Δεν είναι θέμα νομικό.
Εχουμε 700.000 που δουλεύουν και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα με μορφή ελαστικής απασχόλησης και έχουμε και 700.000 ανέργους. Η μεγάλη πλειοψηφία είναι νέες ηλικίες και γυναίκες. Αυτό το 1.400.000 έχει δικαίωμα στη δουλειά; Κι όμως, το θέλουν έτσι άνεργο και μερικά απασχολούμενο για τον εξής λόγο: Γιατί πιέζουν έτσι αυτούς που δουλεύουν και έχουν ακόμα μόνιμη δουλειά για να μη ζητάνε και να χάνουν ακόμη περισσότερα δικαιώματα, γιατί σου λέει «έχω αυτούς που μπορεί να πάρουν τη θέση». Γιατί κρατάνε τους εργαζόμενους διαιρεμένους σε μόνιμους, σε συμβασιούχους, σε μη συμβασιούχους, που τρέχουν με τα δικηγορικά γραφεία, τα μεγαλοδικηγορικά γραφεία, τους εργατολόγους, να βρουν άκρη.
Εμείς ζητάμε μόνιμη δουλειά και δεν το λέμε γενικά και αφηρημένα. Από ένα σημείο και μετά βεβαίως μπαίνει το εξής θέμα: Αυτή η οικονομία που έχουμε, όλη η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, είναι στενός κορσές. Είναι ταξική η κοινωνία, δεν τους χωράει όλους. Και εδώ μπαίνει πια το ζήτημα: Η κατεύθυνση ενός εργατικού λαϊκού αγώνα πού θα πάει. Θα βάλει σαν στόχο τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, παραδείγματος χάριν, μόνο; Οπως έβαζαν ως στόχο τη φθορά της Νέας Δημοκρατίας; Από εκεί και πέρα μπαίνει το ζήτημα, αυτό που λέμε της πάλης για την εξουσία του λαού, της λαϊκής εξουσίας, της εξουσίας που συμφέρει τα μικρομάγαζα και τη φτωχή αγροτιά.
Κοιτάξτε, έτσι ή αλλιώς το σύστημα έχει δείξει τα όριά του, δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά σε όλους. Δε θα ήταν καπιταλισμός αν μπορούσε να εξασφαλίσει και καλή δουλειά και καλό μισθό. Ομως, εμείς δε βάζουμε σαν όρο για να γίνει μια απεργία, για να γίνει μια συνέλευση σε έναν τόπο δουλειάς για να γίνει μια διαδήλωση, να έχει στο μυαλό του ο καθένας ότι πρέπει να πάει εκεί. Στο δρόμο θα τα ξεκαθαρίσουμε.
Αλλά σήμερα δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πει η κυβέρνηση ότι ένα μέρος του λαού συμφωνεί με αυτά τα μέτρα. Ακόμη κι αν τα πάρει ετσιθελικά, με τη βοήθεια δεν ξέρω ποιων, κοινοβουλευτικά, να ξέρει ότι χωρίζει το Κοινοβούλιο από το λαό ένα χάσμα μεγάλο, τεράστιο. Και αυτό κέρδος θα είναι, αν δεν μπορέσουμε να ματαιώσουμε κάποιο από αυτά τα μέτρα. Αν όμως παρθούν αυτά τα μέτρα με αντιστάσεις εθιμοτυπικές, τότε, με συγχωρείτε, θα ανοίξει η όρεξη και θα έρθουν πολύ χειρότερα.
Σε βασικά ζητήματα δεν υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις. Χρησιμοποιήθηκαν και οι μετατάξεις. Γιατί τα stage δεν είναι - ήταν μια ενδιάμεση λύση στην ανεργία ή στις μη προσλήψεις; Αλλη ενδιάμεση λύση θα βρούμε; Θα φτιάξουμε εμείς ενδιάμεσες λύσεις και μάλιστα και με τη συνενοχή τη δική μας;
πηγή: εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ikaria- Admin
- Αριθμός μηνυμάτων : 2253
Reputation : 104
Ημερομηνία εγγραφής : 10/10/2009
Ηλικία : 62
Απ: Το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά δεν είναι θέμα νομικό
ikaria Τρι 24 Νοε 2009, 23:38
Επειδή ορισμένα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομα τους...
ikaria- Admin
- Αριθμός μηνυμάτων : 2253
Reputation : 104
Ημερομηνία εγγραφής : 10/10/2009
Ηλικία : 62
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης|
|
|