ΑΝ…, ΤΟΤΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ

Μυτιλήνη,13/05/10
ΑΝ…, ΤΟΤΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ

Προς κάθε ενδιαφερόμενο,
δεν έχει κανένα νόημα κάποιοι από εμάς να επαναλάβουμε πόσο δίκιο είχαμε. Σημασία έχει να εξαχθούν τα κατάλληλα συμπεράσματα και να διορθώσουμε πορεία. Ας εξετάσουμε αν αυτό είναι δυνατό.

Καλά – καλά δεν μπήκαμε ακόμα στην αντιπυρική περίοδο και τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Η χρονιά ήταν υγρή, τα χόρτα ψηλά και οι φωτιές θα εξαπλώνονται γρήγορα. Η Πολιτεία έκανε μια κίνηση με τον στρατό ώστε να βελτιώσει τους όρους εμπλοκής του. Προφανώς τα σεμινάρια και τα επιτελικά σχέδια δεν αλλάζουν ιδιαίτερα πολλά, αυτό που κάνει την διαφορά είναι η διαθεσιμότητα για εμπλοκή η οποία για διάφορους λόγους δεν πρόκειται να αυξηθεί θεαματικά. Σ’ αυτά να προσθέσουμε την μονάδα των μοτοσικλετιστών με κύριο ρόλο την επιτήρηση των δασών και η οποία κυρίως θα στελεχωθεί από συμβασιούχους πυροσβέστες. Το συμπέρασμα είναι ότι ο βασικός πυλώνας της δασοπυρόσβεσης και αυτή την χρονιά θα είναι οι συμβασιούχοι πυροσβέστες. Σ’ αυτό το σημείο να θυμίσω ότι βεβαίως υπάρχει εποχικότητα στην δασοπυρόσβεση και δεν έχει νόημα να σκιαμαχούμε, δεν υπάρχει εποχικότητα στην δασοπροστασία και την προστασία του περιβάλλοντος εν γένη και δεν εννοώ μόνο τις πυρκαγιές. Εν πάση περιπτώσει τους μήνες από Ιούνιο έως και Σεπτέμβριο είμαστε αναντικατάστατοι και δεν υπάρχει τρόπος να αντεπεξέλθει το Σύστημα χωρίς εμάς.

Εξάγεται αβίαστα λοιπόν το συμπέρασμα ότι οι «κινητοποιήσεις» δεν μπορούν να περιμένουν τον Δεκέμβρη ή άλλη «έκτακτη» κατάσταση τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη (απόλυση), δεν πρέπει να περιμένουμε ώστε να έχει το Σύστημα την άνεση χρόνου να προετοιμάσει την επόμενη μέρα ερήμην μας. ΟΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΩΡΑ Μάη και Ιούνη και να είναι αποτελεσματικές. Ασυνήθιστες συνθήκες επιβάλλουν ασυνήθιστα μέσα. Εκβιασμός στον εκβιασμό, Όσο καθόμαστε άπραγοι οι προσδοκίες μας λιγοστεύουν. Αύριο ίσως είμαστε ικανοποιημένοι που απλώς πληρωθήκαμε, μεθαύριο που δουλέψαμε οχτάμηνο και παραμεθαύριο που συνεχίζουμε ως 5-μηνίτες. Τίποτα λιγότερο από την μονιμοποίησή μας πριν την επόμενη αντιπυρική περίοδο, είναι το ελάχιστο μπρος σ’ ένα περιβάλλον που συνεχώς επιδεινώνεται. Να δεσμευτούν τώρα, είναι τραγικό λάθος απλώς να περιμένουμε, ώστε να μάθουμε τα κακά μαντάτα κάποια στιγμή τον Δεκέμβρή. Να μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα επιχειρήσουν να διαχειριστούν την κατάσταση, θα διαρρεύσουν, θα τάξουν, θα υπονοήσουν, θα σπείρουν σύγχυση. Όλα αυτά θα συμβούν μέσα σ’ ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου τρομοκρατούν με τα δήθεν μέτρα μονόδρομο και ενώ κατασκευάζουν μία κουλτούρα συνενοχής (ευθαρσώς σας δηλώνω συνάδελφοι ότι προσωπικά εγώ δεν …ευθύνομαι για την κρίση). Οι παπαγάλοι θα παίξουν πάλι τον γνωστό τους ρόλο και θα συνεχίσουν να παπαγαλίζουν ότι τους πετάνε.

Η εργασία εκτός από δικαίωμα είναι και κοινωνική ανάγκη και εμείς δεν θέλουμε τίποτα περισσότερο από το να συνεχίσουμε να προσφέρουμε στην κοινωνία και το περιβάλλον. Να προσφέρουμε καλύτερη πιο αποτελεσματική εργασία – ΝΑΙ, να ζούμε όμως απ αυτή, όχι να «πεθάνουμε» από το άγχος και την ανασφάλεια. Οι καβαντζωμένοι, οι άνετοι, αυτοί που δήθεν βρίσκουν δουλειά όπου θέλουν όταν θέλουν είναι μειοψηφία – δεν είναι καν όσο άνετοι παριστάνουν. Που θα βρούμε τα ένσημα για να βγούμε μετά θάνατον στην σύνταξη; Όταν ξεκίνησα, η δασοπυρόσβεση ήταν ένα συμπληρωματικό εισόδημα, τώρα είναι βασικό και δυσαναπλήρωτο για μένα και πολλούς άλλους.

Οι κινητοποιήσεις μπορούν να γίνουν και να είναι αποτελεσματικές μόνο εάν λυθεί το πρόβλημα που έχουμε στην κορυφή. Το πρόβλημα εκπροσώπησης, έχει μετατραπεί σε κρίση εκπροσώπησης. Σύσταση «απεργιακής επιτροπής», «επιτροπής αγώνα», «συντονιστικό» ή όπως αλλιώς θέλει να ονομάζεται με την συμμετοχή προσώπων που αποδεδειγμένα κράτησαν μια στάση αξιοπρέπειας και επαγρύπνησης. Το καλύτερο για την ηγετική ομάδα είναι να παραιτηθεί πάραυτα, βαρύνεται με πολλά, δεν παραιτήθηκε όταν διαίρεσε τους συναδέλφους με τα κριτήρια – πρέπει να παραιτηθεί τώρα. Το καλύτερο θα είναι αν η ίδια η Ομοσπονδία πάρει την Πρωτοβουλία για την σύσταση της Επιτροπής, ώστε να κερδίζαμε λίγο από τον χαμένο χρόνο (παραδέχομαι ότι οι πιθανότητες είναι ελάχιστες). Πρωτοβουλία συγκέντρωσης υπογραφών συναδέλφων και σωματείων; Μετατροπή αυτού του φόρουμ που τώρα γράφουμε σε συλλογικότητα που θα διατυπώσει κείμενο-κάλεσμα. Αν είναι να γίνει κάτι πρέπει να γίνει ταχύτατα και αποτελεσματικά. Το βέβαιο είναι ότι μ’ αυτούς τους εκπροσώπους με το μηδέν (0) κύρος δεν υπάρχει επόμενη μέρα, δεν τους εμπιστευόμαστε εμείς, δεν τους σέβεται η εξουσία, δεν τους παίρνει σοβαρά ούτε η γραφειοκρατία του αρχηγείου, με δυο λόγια δεν μπορούν.

Μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο με τρόπο που να ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες, στις δικές μας ανάγκες, στο αίσθημα δικαίου, στις υποσχέσεις/ δεσμεύσεις, οφείλουμε να κινητοποιηθούμε με μεθόδους, παλμό, συσπείρωση που να ανταποκρίνεται στις περιστάσεις. Μερικά από αυτά που μπορούμε να κάνουμε:
• Καμία συμμετοχή στην νέα Ομάδα Μοτοσικλετιστών
• Συντονισμένη και ομαδική επίσχεση εργασίας σε περίπτωση μη πληρωμής μας
• Απεργία κυλιόμενη (να αγκαλιάσει όλες τις βάρδιες), θα σπάσουμε ένα ταμπού πολλών χρόνων
1. είμαστε εργαζόμενοι ιδιωτικού δικαίου και δικαιούμαστε να απεργήσουμε, υπάρχουν συνάδερφοι που απεργήσανε με ΔΥ
2. η απεργία πιθανότατα θα κηρυχθεί παράνομη και καταχρηστική, πριν λίγες δεκαετίες οι περισσότερες απεργίες χαρακτηρίζονταν παράνομες και καταχρηστικές χωρίς αυτό να κάμψει διεκδικήσεις και συνδικάτα
3. θα χάσουμε από 35 έως 70 Ευρώ (15-ωρα), τίποτα μπροστά σ’ αυτά που έρχονται
• Λευκή απεργία, υψηλόβαθμοι αξιωματικοί του Στρατού με αμοιβές έως και 5000 και σύνταξη στα… επικαλέστηκαν ψυχολογικό πρόβλημα, γιατί όχι εμείς. Στις φωτιές θα δίνουμε και την ψυχή μας… Είναι ευκολότερο να προχωρήσει όσο είμαστε ακόμα στους σταθμούς
1. τα οχήματα θα παραμένουν στους σταθμούς, τα δασικά φυλάκια δεν θα επανδρώνονται
2. τα πεζοπόρα θα παραμένουν στους σταθμούς, δεν θα περιπολούν
3. τα πυροφυλάκια δεν θα αναφέρουν κάθε ώρα
• Συνεργασίες και αλληλεγγύη προς όλους αυτούς που υπεροπτικά αποφεύγαμε. Μεγιστοποίηση με κάθε τρόπο του πολιτικού κόστους για την κυβέρνηση.
1. αναζήτηση κοινού τόπου και κάλυψης από την ΓΣΕΕ, δεν υπήρχε θέμα πριν, ιδιαίτερα σ’ αυτή την συγκυρία δύσκολα θα πουν όχι
2. πραγματική και όχι προσχηματική (στα λόγια) συμμετοχή σε πανελλαδικές/ πανεργατικές κινητοποιήσεις
3. συμμετοχή σε κατά τόπους κινητοποιήσεις (και πλην Αθήνας, Θεσ/νίκης)
• Επικοινωνία με την κοινωνία, φτάνει πια στις «φτηνές» παρουσίες στις εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου και του Αυτιά, δεν ζητούμε ελεημοσύνη – δεν ζητούμε να μας λυπηθούν
1. διαπραγματευόμαστε εκ των προτέρων τους όρους της παρουσίας μας στα ΜΜΕ
2. παρουσία σε τοπικά μέσα και ραδιόφωνα όπου οι όροι της παρουσίας μπορούν να είναι καλύτεροι
3. πανό σε κάθε Υπηρεσία και στα κέντρα των πόλεων

Τα παραπάνω τα γράφω χωρίς αυταπάτες, είναι υποθέσεις εργασίας και καταδεικνύουν ότι πολλά μπορούν να γίνουν, εκτός από παρακάλια, προσευχή, ελεημοσύνη, διαπλοκή υπάρχει και ο δρόμος του Αγώνα. Αν ήταν μια άλλη Ομοσπονδία, άλλα Σωματεία, αν εμείς οι ίδιοι ήμασταν διαφορετικοί... Αν όμως, επαναλαμβάνω αν, αν κινητοποιηθούμε μαζικά με πίστη στο δίκιο μας είναι ένα άλλο τοπίο. Σ’ αυτό το τοπίο δεν θα είναι μόνοι τους ο Γιώργος, το ΔΝΤ, οι τηλεοράσεις, θα είμαστε και εμείς και τότε όλα είναι δυνατά.

Συναδερφικά
νίκος

Χθες οι συνάδερφοι ήταν ικανοποιημένοι που θα πληρωθούν τον μισθό Απριλίου τον Ιούνιο! … ίσως σκέφτονται ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα. Υπάρχουν πράγματα που περνούν από το χέρι μας και πράγματα που δεν περνούν, τι να κάνουμε. Οι συνάδελφοι δεν είναι ενάντια στην απεργία, δεν είναι αντίθετοι σ’ αυτά που λέμε για αξιοπρέπεια, δικαιώματα, κινητοποιήσεις, φοβούνται να πιστέψουν ότι μπορούν, φοβούνται τα χειρότερα και παραλύουν. Παράλληλα ακούς παληκαρισμούς για το μπουρδέλο την …, το λαμόγιο τον …, για το τι θα κάνανε αλλά … δεν κάνουν. Ίσως αυτό όλο ξεσπάσει κάποια στιγμή, όμως αμφιβάλλω για τα αποτελέσματα ότι, όταν και όπως γίνει. Το τραγικότερο όλων θα είναι να μας χειραγωγήσουν ακόμα μία φορά – αυτό να μην το επιτρέψουμε!