ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ

Οι προηγούμενες ημέρες πέρασαν με «διαβουλεύσεις» που αφορούσαν στην υπηρεσία της Κυριακής, ιδιαίτερα με τον δείκτη επικινδυνότητας στο τέσσερα. Η Διοίκηση πάντοτε χρειάζεται άτομα, αρχικά ζήτησε τέσσερις από το πεζοπόρο να προσέλθουν «εθελοντικά», ενώ στην συνέχεια μας ενημέρωσε ότι αναλαμβάνουμε «κανονικά» υπηρεσία. Η Διοίκηση διαβεβαίωνε ότι τα εξαιρέσιμα θα εγκριθούν εντός της εβδομάδας αλλά δεν δεσμευόταν κιόλας ότι θα πληρωθούμε την εργασία της Κυριακής. Το Προεδρείο αρχικά ήταν ελαστικό, όμως τελικά με δεδομένο ότι δεν υπήρχε δέσμευση για την πληρωμή μας και υπό την πίεση συναδέρφων πήρε θέση για την μη εργασία μας.

Σημαντικό ρόλο στην ωρίμανση αυτής της στάσης έπαιξαν οι αναφορές προς την Διοίκηση και το Αρχηγείο (δείτε σε προηγούμενη ανάρτηση). Αυτή η απόφαση δεν ήταν εύκολη, αφενός διότι τόσα χρόνια κάνουμε τα χατίρια των διοικήσεων, αφετέρου διότι οι περισσότεροι φοβούνται και την σκιά τους. Επιπλέον διαμορφωνόταν ένα κλίμα ότι ευθύνεται μία βάρδια, οι γνωστοί λεονταρισμοί κατά τους οποίους ευθύνονται κάποιοι άλλοι και όταν είναι η σειρά μας να κρατήσουμε στάση αξιοπρέπειας και διεκδίκησης είμαστε κότες. Σε αντιπαράθεση συναδέλφων αν ευθύνονται τα σωματεία ή ο λαός για την καρμιριά μας, αντιπαρέθεσα πώς ούτε σωματεία έχουμε αλλά ούτε και λαό, οι καλύτεροι συνάδελφοι είναι χαζοφιλότιμοι και οι χειρότεροι … .

Κατά το σύνηθες για να διαμορφώσουμε στάση, ούτε συνέλευση συγκαλείται – ούτε ΔΣ, αυτή διαμορφώνεται ως περιρρέουσα ατμόσφαιρα με αντεγκλήσεις, επαφές και πρωτοβουλίες. Και βέβαια ούτε λόγος να διοργανώσουμε (όπως προτάθηκε) συγκέντρωση την Κυριακή, αντί να πάμε για ούζα ή μπάνιο στη θάλασσα. Όπως και να ‘χει είναι μια μικρή επιτυχία για όλους.